Een analyse van 2 Timoteüs 3:15-17
Op een dag kreeg ik een email van een christen die oprecht bezorgd was dat de djihaad in de koran analoog was aan het achtervolgen en doden van mediums in het oude testament (Leviticus 20:27 en 1 Samuël 28:3-9). (Het is triest dat christenen in de geschiedenis dit – onterecht – gedaan hebben.) Ik lees regelmatig moslimpolemieken die proberen christenen te binden aan alle aspecten van het oude testament, zoals de ernstige bestraffingen van zondaars en de heilige oorlogen.
Als de bijbel deze praktijken gebiedt, dan waarom zouden christenen klagen over de djihaad in de islam en de herleving van de harde straffen van de koran?
Echter, ik heb nooit een geschoolde pastor of priester vandaag horen beweren dat we heksen moet afschieten en een christelijke djihaad moeten beginnen. Eenvoudig hermeneutiek (de wetenschap van interpretatie) kan verhelderen waarom zij dat niet doen. Wanneer het oude en het nieuwe testament nauwgezet en juist worden geinterpreteerd, gebruikend Schrift om Schrift te interpreteren, zal deze waarheid boven komen: Christus heeft het oude testament op vele, vele gebieden vervuld.
Christenen eren en achten het oude testament hoog als geïnspireerd door God, en zij leren tijdloze waarheden ervan, maar veel van zijn passages, zoals dieroffers, zijn vandaag nadat Jezus een nieuw tijdperk van redding inluidde, niet meer van toepassing.
2 Timoteüs 3:15-17, dienend als een poort voor het overige van dit artikel, wordt eerst geanalyseerd. Daarna worden vijf andere vragen gesteld en beantwoord, zoals “Doen progressieve openbaringen de universele waarheden in het oude testament teniet?”
Met theologieboeken voor beginners op handbereik, is de bedoeling van dit artikel om enkele zaken voor zowel christenen als moslims te verhelderen.
(1) 2 Timoteus 3:15-17 zegt dat God de Geschriften (van het oude testament) geïnspireerd heeft, dus is dit heilige boek nog bindend voor christenen vandaag?
Paulus schrijft aan Timoteüs:
15 en bent van kindsbeen af vertrouwd met de heilige geschriften die je wijsheid kunnen geven, zodat je wordt gered door het geloof in Christus Jezus. 16 Elke schrifttekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven, 17 zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust.
Deze passage ondersteunt perfect het hoofdpunt van de belofte en vervullingproces in het nieuwe testament. Alle bijzinnen zijn gelinkt door één central thema: christenen kunnen geloof, moreel en tijdloze waarheden uit het oude testament leren, die niet gebonden zijn aan tijd en plaats. Laten we de passage vers voor vers analyseren.
Vers 15: en bent van kindsbeen af vertrouwd met de heilige geschriften die je wijsheid kunnen geven, zodat je wordt gered door het geloof in Christus Jezus.
Abraham is een voorbeeld in het oude testament, “die je wijsheid kan geven.” God belooft hem een zoon, en “Abraham vertrouwde op de HEER en deze rekende hem dit toe als een rechtvaardige daad.” (Genesis 15:6). Paulus de apostel vindt deze passage in Genesis “nuttig” vanwege dat het aantoont dat geloof ons redt, en ons geloof is geplaatst in Christus (Romeinen 4). Dus het geïnspireerde oude testament, wanneer juist gebruikt, kan ons vertellen over redding door geloof in Christus. Dit is een universele waarheid die het nieuwe testament ons doet opleggen.
Vers 16: Elke schrifttekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven.
Hier zijn enkele voorbeelden van: “om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven”
Allereerst, de geïnspireerde auteurs van Hebreeën gebruikt Gods “rust” op de zevende dag in Genesis 1-3 om ons te onderwijzen over een goddelijke Sabbatsrust die in Christus is vervuld (Hebreeën 4). We rusten in zijn verzoenende goede werk op het kruis, zodat we niet van onze rechtvaardigheid afhankelijk zijn om ons in de hemel te leiden. Onze eigen werken maken ons onzeker omdat we nooit 100% zeker zijn dat zij goed genoeg zijn. Deze les uit het oude testament “onderricht” ons om de rechtvaardigheid van Christus te ontvangen, want onze eigen is niet goed genoeg. Deze waarheid stijgt boven tijd en plaats uit.
Ten tweede, Jezus zelf gebruikt de Geschriften om enkele hogepriesters en Farizeeën te weerleggen die hem verwerpen (Matteüs 21:33-46). Na het vertellen van de gelijkenis van de pachters, waarin de pachters een wijngaard pachten, maar toen de zoon (=Zoon van God) van de wijngaardeigenaar (Vader God) doden, citeert hij een passage uit de Psalmen om het punt te maken als weerlegging:
42 Daarop zei Jezus tegen hen: ‘Hebt u dit nooit in de Schriften gelezen:
“De steen die de bouwers afkeurden
is de hoeksteen geworden.
Dankzij de Heer is dit gebeurd,
wonderbaarlijk is het om te zien.” (Zie Psalm 118:22-23)
De hogepriesters en de Farizeeën (de bouwers) verwerpen Jezus (de afgekeurde steen die door het werk van de Heer de hoeksteen is geworden), dus “begrepen ze dat hij over hen sprak.” (Matteüs 21:45). Jezus weerlegt hen met Schrift, net zo als 2 Timoteüs 3:16 zegt. De tijdloze geestelijke boodschap: We zouden allen goed doen om niet de steen (de Zoon van God) te verwerpen die de Heer gemaakt heeft als hoeksteen.
Ons laatste voorbeeld van “om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven” wordt gevonden in 2 Korintiërs 6:14-7:1. Paulus citeert de Schrift om de heiligheid van gelovigen te beschermen, zodat zij zich niet excessief nauw vermengen met duisternis en ongelovigen. “Ik zal bij hen wonen en in hun midden verkeren, ik zal hun God zijn en zij mijn volk. 17 Daarom zegt de Heer: Ga weg bij de ongelovigen, zonder je van hen af en raak niets aan dat onrein is.” ( 6:17; vergelijk Leviticus 26:12; Jeremia 32:38; Ezechiël 37:27; Jesaja 52:11). Deze passages corrigeren de christenen van Korinte (en ons). De passages leren hen om rechtvaardiger te zijn, wat ons onderwijst over geloof en leefregels, die altijd geldig zijn, zoals 2 Timoteüs adviseert.
Vers 17 zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust.
De hoofdstelling van dit vers, gezien in de twee woorden “zodat,” is voor de man die voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust. De voorbeelden gebruikt in onze analyse van verzen 16 en 17 tonen ons dit soort van toerusting aan. De man van God onderwijst niet alleen tijdloos geloof en leefregels in het oude testament aan de kerk, maar hijzelf wandelt in rechtvaardigheid, na te zijn onderricht en opgevoed door de Schrift, alsof hij verleid werd om af te dwalen.
Dus we vinden dat het centrale thema van de Timoteüspassage ons adviseert om geloof en leefrichtlijnen en universele waarheden over het leven te leren voor volgelingen van Christus en iedereen die geïnteresseerd is. Al deze waarheden komen direct uit het oude testament. Dit boek is geïnspireerd door God als een belofte en profetie, die vervulling vindt in het nieuwe testament, in het bijzonder in Christus.
Dus is het oude testament nog bindend voor nieuwtestamentische gelovigen? Het woord “bindend” is misschien te sterk. Maar het directe antwoord hangt af van de doctrine of passage in het oude testament. Wanneer het geestelijke en universele waarheden leert, zoals hoe God te gehoorzamen en met hem een relatie te hebben, dan is het autoratief voor de gelovige. Maar andere gebieden zoals besnijdenis en dieroffers zijn niet langer bindend. Maar zelfs in het geval van besnijdenis, gebruikt Paulus de praktijk om ons te leren over de besnijdenis van het hart (Romeinen 2:28-29), opnieuw door een oude fysieke waarheid uit het oude testament te nemen en die te vergeestelijken. Onze harten zijn “besneden” zodat we het nieuwe verbond kunnen binnengaan. Wat betreft het eten of niet eten van voedsel “Nu zal ons voedsel ons niet bij God brengen” (1 Korintiërs 8:8), dus “Het is volkomen onbelangrijk of men wel of niet besneden is” (7:19; vergelijk Handelingen 16:3). Deze natuurlijke en fysieke dingen wijzen uiteindelijk naar geestelijke zaken, in Christus.
Deze passage in 2 Timoteüs kan verder worden opgehelderd met vijf additionele vragen.
(2) Wat is de relatie tussen het oude testament en het nieuwe?
Een wijs adagium zegt: het nieuwe testament is in het oude verborgen, en het oude is in het nieuwe onthuld. Een andere zegt dat het oude testament is tot het nieuwe, wat belofte is tot vervulling.
Beide uitspraken betekenen dat oudtestamentische waarheden hun versterking en uitleg en volheid in het nieuwe testament vinden. Bijvoorbeeld, dieroffers in het oude wijzen naar Christus’ verzoenende offer aan het kruis. Of de profetie over het lijden en de dood van de Gezalfde Dienaar in Jesaja 53 wijst naar Christus en zijn lijden en dood. Het nieuwe testament maakt ruim gebruik van het oude in het dubbelthema van profetie en belofte.
Deze vier gebieden en andere zijn vollediger onderzocht in dit artikel en dit.
(3) Wat zijn enkele hoofddoctrines en thema’s die beloofd en geprofeteerd zijn in het oude testament en vervuld zijn in het nieuwe?
Hier zijn vier gebieden in het oude testament, andere representerend, die vervuld zijn in het nieuwe testament, door Christus.
( 1) Christenen voeren niet langer militaire oorlog zoals het oude testament gebiedt. Dat was relevant voor het historische tijdperk van het oude testament. God wilde een klein land gereinigd van een specifiek soort heidendom. (Zie dit artikel over hoe oudtestamentische oorlogen verschillen van islamitische oorlogen van wereldverovering.) Maar in het nieuwe verbond voeren gelovigen geestelijk oorlog om nonmateriele krachten te bevechten door alleen te preken en te bidden. De geïnspireerde apostel Paulus zegt:
3 We leven wel in deze wereld, maar vechten niet met de wapens van deze wereld. 4 De wapens waarmee wij ten strijde trekken dienen niet ons eigen belang, maar zijn er om met hun kracht bolwerken te slechten voor God. We halen spitsvondigheden neer 5 en iedere verschansing die wordt opgetrokken tegen de kennis van God, we maken iedere gedachte krijgsgevangene om haar aan Christus te onderwerpen (2 Korintiërs 10:3-5)
Paulus gebruikt het beeld van een militaire oorlog met woorden als “wapens, ” “vecht,” “neerhalen,” en “bolwerken” Maar deze verzen hebben niets van doen met het bevechten van mensen met scherpe zwaarden op een fysieke manier. In plaats daarvan communiceren de verzen mentale en geestelijke oorlogvoering, in sleutelwoorden zoals “ spitsvondigheden, ” “ verschansing,” “ kennis,” en “ gedachte.”
(2) In de Thora worden de drie traditionele hoofdonderscheidingen vervuld, het morele, het ceremoniële en het juridische, alleen de laatste twee worden hier geanalyseerd.
Jezus vervult het ceremoniële of het rituele aspect van de Thora.
11 Christus daarentegen is aangetreden als hogepriester van al het goede dat ons toebedacht is: hij is door een indrukwekkender en volmaakter tent – die niet door mensenhanden gemaakt is en niet behoort tot onze schepping – 12 voor eens en altijd het hemelse heiligdom binnengegaan, en dan niet met bloed van bokken en jonge stieren maar met zijn eigen bloed. Zo heeft hij een eeuwige verlossing verworven. 13 Want als het lichaam van wie onrein is al wordt gereinigd en geheiligd wanneer het besprenkeld wordt met het bloed van bokken en stieren of bestrooid met de as van een jonge koe, 14 hoeveel te meer zal dan niet het bloed van Christus, die dankzij de eeuwige Geest zichzelf heeft kunnen opdragen als offer zonder smet, ons geweten reinigen van daden die tot de dood leiden, en het heiligen voor de dienst aan de levende God? (Hebreën 9:11-14).
Deze passage contrasteert het offersysteem in het oude verbond onder een feilbare hogepriester, een tijdelijke tabernakel en de bloedoffers van dieren met het eens voor allen offer van Christus, die het nieuwe verbond inluidde zoals hij de volmaakte, hemelse tabernakel binnentrad. Het oude testament maakt beloften door eigentijdse tekenen en modellen te gebruiken, waar het nieuwe hen met hun werkelijkheid vervult.
Naast de verzoening door bloedoffers, mogen christenen eten wat hun geweten hen toestaat (Marcus 7:14-19). Als zij vrijwillig wegblijven van traditioneel onreine dieren zoals varkens, dan zijn zij vrij om dit te doen. Maar dit is geen vereiste van Christus of de nieuwtestamentische auteurs. In Christus is al het voedsel ritueel rein (1 Korintiërs 8:1-13) (Zie vraag no. 1, vers 17).
Ten tweede, Jezus vervult het juridische aspect van de Thora.
De passage uit de Brief aan de Hebreeën zojuist hierboven geciteerd bespreekt de reiniging van buiten. In het nieuwe verbond reinigt Christus de binnenkant. Zijn dood aan het kruis neemt de doodstraf voor zonden als homoseksualiteit en het vervloeken van ouders weg omdat goddelijke toorn voor menselijke zonden op hem aan het kruis werd geladen. Echter, criminelen zoals moordenaars moeten worden gestraft, vanwege de principes van gerechtigheid achter de specifieke regels. Zowel het oude als het nieuwe testament promoot goed bestuur (Romeinen 13:1-7). Maar zelfs criminelen kunnen hun zonden laten vergeven terwijl zij de rechtvaardige consequenties van hun misdaden ondergaan. Jezus en de nieuwtestamentische auteurs trokken nooit het recht in. De levens van criminelen kunnen worden verlost.
(3) In het oude verbond gaf God instructies over hoe een mobiele tabernakel te bouwen (Exodus 25-27). Daarna gaf hij speciale toestemming aan Salomo om een permanente tempel te bouwen (1 Koningen 5:1-6:38) en 7:13-8:66). Echter, Jezus vervult deze aardse tempel in zijn eigen persoon en in zijn kerk. Jezus zegt tot de Farizeen, verwijzend naar zichzelf: “Ik zeg u: hier gaat het om meer dan de tempel!” (Matteüs 12:6). Jezus zegt in de historische en letterlijke context van het houden van de wet en het offeren in de tempel. Hij vervult nu de tempeloffers en wordt een levende tempel via zijn nieuwe volk van God, zijn kerk (1 Korintiërs 3:16 en 1 Petrus 2:4-8). Zijn kerk wordt nu overal gevonden, dus zijn levende tempel is wereldwijd en niet gelimiteerd aan één locatie. Verder, de lange passage in Hebreeën zegt dat Christus een volmaakte tabernakel binnentrad, dat is, in de hemel. Dus de aardse tabernakel in het oude verbond heeft verschillende vervullingen: Christus’ persoon, zijn kerk en de hemel. Deze vervullingen zijn verenigd in hun verplaatsing weg van de letterlijke en obsolete aardse tabernakel onder het oude verbond.
(4) Christus vervult de profetieën die zijn eerste komst voorspelden. Dit thema is verbonden met een groot deel van het oude testament, de Profeten. Zij beloofden een nieuw tijdperk van redding, en Jezus vervult die belofte. Zoals opgemerkt onder vraag no. 2, het beste voorbeeld onder vele, vele andere wordt in Jesaja 53 gevonden, die de lijdende Dienaar-Messias beschrijft. Vers 5 zegt: “Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd hij getuchtigd, zijn striemen brachten ons genezing.” Dit is een volmaakte beschrijving van Jezus’ dood aan het kruis, omdat hij gewond en doorboord werd. Zijn dood brengt ons vrede van God omdat het verzoent of betaalt voor onze zonden. Hij vervult iedere profetie die zijn eerste komst voorspelde.
(4) Is er een vooruitgang van openbaring van het oude testament naar het nieuwe testament?
Progressieve openbaring is een bijbelfeit.
In Paulus’ Brief aan de Galaten maakt hij onderscheid in de bemoeienis van God in de tijd voordat Christus kwam en in de tijd nadat hij kwam. In het verleden waren mensen slaven van de basisprincipes van de wereld. “Maar toen de tijd gekomen was zond God zijn Zoon, geboren uit een vrouw en onderworpen aan de wet, maar gezonden om ons vrij te kopen van de wet opdat wij zijn kinderen zouden worden.” (4:4-5).
De auteur van de brief aan de Hebreen maakt dit punt erg sterk, onderscheid makend tussen openbaringen uit het verleden en die in de laatste dagen. “Op velerlei wijzen en langs velerlei wegen heeft God in het verleden tot de voorouders gesproken door de profeten, maar nu de tijd ten einde loopt heeft hij tot ons gesproken door zijn Zoon, die hij heeft aangewezen als enig erfgenaam en door wie hij de wereld heeft geschapen.” (Hebreeën 1:1-2). In oude tijden gebruikte God een variëteit van middelen van openbaringen, zelfs Bileams ezel (Numeri 22:21-34). Nu was de openbaring helemaal gevorderd naar de Zoon van God. Het nieuwe testament is de finale en complete openbaring.
Trouwens, voor bijbelvaste christenen is noch de koran noch het boek van de mormonen geldig en autoratief. Deze boeken kunnen worden bestudeerd als culturele kunstwerken, maar hun theologieën gaan te ver uiteen van Jezus Christus zoals hij gepresenteerd wordt in het nieuwe testament, wiens auteurs hem kenden of dichtbij waren en degenen in de apostolische gemeenschap bestudeerden die hem kenden.
De brief aan de Hebreen gaat verder te zeggen dat het oude testament geworteld is in de geschiedenis, zijnde opgesloten in aardse en culturele schalen, bevattend vele typen en schaduwen en symbolen (bijvoorbeeld Hebreen 8:5 en 9:23). Het nieuwe testament, ook geworteld in de geschiedenis, bevat de werkelijkheid, substantie en vervulling, zijnde een geestelijke openbaring. Het is een completer heilig boek met gerijpte thema’s, zoals de volheid van de Geest van God. In het oude testament werd de Geest gegeven aan een beperkt aantal mensen en niet in zijn gehele kracht. Maar in het nieuwe testament, wordt de Geest uitgestort op de universele kerk, en hij woont in hen in een permanente en machtige en volle manier.
Echter, de incompleetheid van het oude testament betekent niet dat bepaalde gerijpte leringen ontbreken. Bijvoorbeeld polygamie en monogamie. Het oude testament houdt vast aan monogamie in de Tuin van Eden, maar het staat ook polygamie toe, hoewel het ook eerlijk genoeg is om de problemen inherent aan deze gewoonte te onthullen (Genesis 16:5 en 1 Samuël 1:6-7). Het nieuwe testament bevestigt het oorspronkelijke model in de Tuin van Eden: één man en één vrouw (Matteüs 19:3-6). Dus monogamie representeert een rijpe lering uit het oude testament, die het nieuwe testament overal bekrachtigt.
(5) Vernietigen progressieve openbaringen de goddelijk universele waarheden in het oude testament?
Niets vernietigt goddelijk universele waarheden. Openbaring is gegeven aan mensen in een vorm die zij kunnen begrijpen in hun eigen cultuur en taal en gewoonten. Het is onjuist om bijvoorbeeld de cultuur van Korinte in Paulus’ dagen op de cultuur van Sinaï in Mozes’ dagen op te leggen. Interpretators van de bijbel nemen ieder passage in zijn historische context. Maar ingebed in deze verscheidene contexten zijn er waarheden die boven tijd en plaats transcederen of uitstijgen. Bijvoorbeeld, Mozes zegt om geen overspel te plegen (Exodus 20:14), en Jezus zegt hetzelfde (Matteüs 5:27-28).
Hier is een cultureel-historisch voorbeeld waarvan we tijdloze waarheden zelfs vandaag kunnen afleiden. Mozes zond twaalf verspieders om het land Kanaän te verkennen (Numeri 13). Toen zij terugkeerden gaven tien een slecht verslag. Niemand kon dat land veroveren. Maar alleen Jozua en Kaleb hadden genoeg geloof om te proclameren dat het land vruchtbaar is, en God zou het hen geven, dus moesten zij voorbereid zijn om het in te nemen. Maar moeten we de passage te letterlijk toepassen als of christenen erop uit gaan en gaan spioneren en veroveren? Nee, in plaats daarvan, de universele waarheid die we leren is geloof en vertrouwen in God, die ons visie boven onze fysieke omgevingen en uitdagingen en obstakels verheft; onze ogen gericht op deze zaken kan twijfel veroorzaken. God zal ons helpen om onze eigen niet-letterlijke “land Kanaän” te veroveren als we ons geloof in hem leggen en hem nauw volgen.
Echter, deze zoektocht voor tijdloze waarheden betekent niet dat we de historische context van ieder bijbelpassase verwerpen. Verwijzend naar deze context houdt ons eerlijk en laat ons niet de Schriften verdraaien zoals we dat wensen. Het is een moeilijk proces om de culturele en sociale en politieke context van de bijbel te leren kennen, die geschreven is over een tijdperiode van 1400 jaren. Dus is het noodzakelijke om toegankelijke, begrijpelijke commentaren te vinden die de bijbel respecteren. Vaak hebben bijbelvertalingern commentaren toegevoegd.
Dus het concept van openbaringen die van één tijdperk naar het volgende vorderen, vernietigt niet universele, tijdloze waarheden, zoals geloof, gehoorzaamheid, verzoening, verlossing, geloof, lofprijzing en aanbidding, en gemeenschap met de Heer. Deze thema’s lopen door het oude en het nieuwe testament, ongeacht het tijdperk. Echter, het nieuwe testament plaatst zijn eigen stempel erop, zoals redding door Christus en zijn verzoenende dood, waarvan het oude testament getuigd had, alleen al gedeeltelijk en indirect door dieroffers en profetieen over de Messias.
(6) Hoe weten we aanneer het oude testament van toepassing is op ons die leven onder het nieuwe verbond en wanneer is niet van toepassing?
Zoals opgemerkt in de vorige vraag, leidt het nieuwe testament ons wanneer we het oude testament toepassen en wanneer niet, en deze interpretatievaardigheid vereist nauwkeurige studie. De nieuwtestamentische heilige boeken en brieven citeren het oude testament, maar hun gebruik ervan leert lessen over geloof en moraal en andere tijdloze thema’s. Zelfs wanneer een nieuw testamentische heilige, zoals Stefanus, een historische rode draad geeft, is de geestelijke, morele boodschap niet ver weg (Handelingen 7:1-8:1). Stefanus schetst de loop van het oude testament om zelf-rechtvaardige leiders te vermanen (herinner dat vermanen is een doel in 2 Timoteüs 3:16). De geestelijke boodschap zegt dat de joodse elite in zijn dagen te gretig was om hun eigen vaders en de Rechtvaardige, Jezus Christus, te doden (Handelingen 7:51-52).
Maar we moeten niet simplistisch ieder vers in het oude testament naar onze levens, de kerk, de maatschappij vandaag overdragen. Dit leidt tot allerlei problemen. Dit voorbeeld moet worden herhaald. God gebood in het oude testament de executie van overspelers (Leveticus 20:10). Echter, Paulus wijst ons erop dat sommige in de kerk eens overspelers waren (en hij voegt eraan toe schandknapen, knapenschenders, ontuchtplegers, en afgodendienaars, allen werden gestenigd in het oude testament). Maar nu hebben zij de mogelijkheid om te worden gereinigd: “Sommigen van u zijn dat ooit geweest, maar u bent gereinigd, u bent geheiligd, u bent rechtvaardig verklaard in de naam van de Heer Jezus Christus en door de Geest van onze God.” (1 Korintiërs 6:11).
Niet geloofd moet worden dat vroege christenen werkelijk zondaars wilden stenigen, maar dat zij dat niet konden omdat de Romeinse of joodse wet hen ervan afhield. Kleinere gemeenschappen binnen de dominante konden hun eigen soort van gerechtigheid uitvoeren voordat de autoriteiten hiervan wisten. Jezus werd bijna van een klif afgeworpen door een menigte (Lucas 4:28-30) en bijna gestenigd door andere menigten (Johannes 8:59 en 10:31). Stefanus werd ter dood gestenigd. Joden en heidenen van Iconium zweerden samen om Paulus te stenigen, maar hij vluchtte uit hun stad (Handelingen 14:5). Hij werd bijna gedood door deze methode in Lystra (Handelingen 14:19). Tenslotte, een Romein genaamd Gallio, proconsul van Achaja, Griek, die woonde in Korinte, toonde geen bezorgdheid toen enkele joden Sosthenes de synagogebestuurder sloegen voor het steunen van Paulus. In feite vertelde Gallio de joden “moet u zelf maar zien wat u doet” (Handelingen 18:15). “Toen grepen de omstanders met zijn allen Sostenes vast, een leider van de synagoge, en ranselden hem voor het gerechtsgebouw af. Gallio trok zich van dit alles echter niets aan.” (v. 17). Dus, een kleine gemeenschap binnen de grote kon zaken in eigen hand nemen voordat de autoriteiten ervan wisten, en soms stonden zij expliciet de subgemeenschap toe om dit te doen.
Trouwens, het doel van de vorige paragraaf is om aan te tonen hoe de Schrift Schrift interpreteert en hoe de historische context de bijbel verheldert. Hoewel het lange tijd kost om dit te leren, wat vaak gerespecteerde commentaren vereist, behoedt het ons tegen het verdraaien van het Woord van God ten gunste van onze eigen bedoelingen.
Om terug te keren naar hoe de vroege christelijke kerk met de zondaars omging die onder het oude verbond zouden zijn gestenigd, luidt het nieuwe verbond een nieuwe manier in om met hen te behandelen. Zij bekeerden zich tot Christus en zijn gered en gewast en geheiligd. Maar als zij dit niet willen, dan is dat hun vrije keus. Zelfs als dit laatste het geval is, voeren christenen alleen geestelijke oorlog door te preken en te bidden. Zij bedreigden of doden de zondaars niet door hen te stenigen (of door enig andere methode). Jezus Christus betaalt deze harde straf toegediend in het oude verbond door zijn dood aan het kruis.
Conclusie
Christenen ontvangen groot voordeel en versterking door het oude testament te lezen. Dit heilige boek openbaart veel tijdloze en universele thema’s, zoals geloof en redding, en hoop en lofprijzing aan God. Maar dit boek is ook vervuld in Christus, zoals God beloofd had. Nu leidt het nieuwe verbond de gelovige in Christus (en de rest van de maatschappij als zij dat wil). Zij lezen het oude testament door de ogen van Christus en de nieuwtestamentische boeken en brieven. Zij moeten moet nooit simplistisch ieder vers uit het oude verbond (zoals het executeren van mediums en overspelers) overplaatsen naar het nieuwe verbond, die in plaats daarvan voorziet in vergeving en verzoening en herstel.
Deze woorden moesten iets betekenen: oude verbond en nieuwe verbond; oude testament en nieuwe testament. Niettemin, de relatie tussen het oude en het nieuwe is rijk en grondig. Het vergt jaren studie om te zien hoe de twee samengaan en zich scheiden; de eenheid en diversiteit van de bijbel over een periode van 1400 jaren. Het oude is tot het nieuwe wat belofte is tot vervulling. Het nieuwe is in het oude verborgen; en het oude is in het nieuwe geopenbaard.
De sleutel is om zowel het oude als het nieuwe testament grondig te kennen.
Hier is de unversele waarheid dat onstaat uit en beide verbonden verenigt gedurende de 1400 jaar dat de bijbel geschreven werd: God houdt van ons en biedt een relatie met hem aan. Nu, de volste relatie komt door Christus en de Geest.
Dit artikel heeft drie vergezellende stukken: Hoe Christus het oude testament vervult, De vrijheid van Christus en de wet van Mohammed, en Belofte en vervulling in de bijbel.